เรื่องเล่าสอนใจ
ในเมืองแห่งหนึ่งมีชายที่มีฐานะร่ำรวย เขาใช้ชีวิตกับภรรยาโดยที่ไม่มีทายาทเพียงสองคน ในเมืองลือกันกระฉ่อนว่า เขาเป็นคนใจดำที่ไม่เคยช่วยเหลือคนยากจนในเมือง ชาวบ้านต่างพากันประณามและสาปแช่งต่อเขา และพากันชื่นชมคนขายเนื้อในตลาดที่มีจิตใจกุศลชอบแจกจ่ายเนื้อให้คนยากจนทุกวัน
วันเวลายิ่งผ่านไปชาวบ้านต่างพากันไปที่บ้านของคนรวยผู้นี้ พร้อมตำหนิติเตียนต่อว่าต่อขาน “ท่านจะรักษาทรัพย์สินไว้เพื่อใคร ชาวบ้านในเมืองยากจนและมีความต้องการการช่วยเหลือ”
คนรวยตอบว่า “ ความต้องการของพวกท่านไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย จงไปขอความช่วยเหลือจากคนขายเนื้อ”
มาวันหนึ่ง ชายผู้ร่ำรวยล้มป่วย ไม่มีใครไปเยี่ยมเขาแม้แต่คนเดียว และท้ายที่สุดเขาจบชีวิตลงโดยมีเพียงภรรยาอยู่ข้างๆ ในพิธีกรรมศาสนาที่จะต้องทำให้คนตายเช่น การอาบน้ำศพ นมาซ และการฝังศพถูกปฏิบัติโดยภรรยาเขาผู้เดียว เพราะคนในหมู่บ้านต่างพากันโกรธเกลียดจากพฤติกรรมที่ตระหนี่ถี่เหนียวของเขา
ในวันรุ่งขึ้น เมืองดังกล่าวเกิดเหตุการณ์ผิดปกติขึ้น เพราะคนขายเนื้อไม่ยอมแจกเนื้อฟรีให้แก่คนยากจนแล้ว พวกเขาจึงถามขึ้นว่า
“ ทำไมท่านไม่ยอมแจกเนื้อฟรีให้แก่พวกเราแล้ว”
คนขายเนื้อตอบว่า “ หลังจากวันนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่แจกเนื้อฟรีให้แก่พวกท่านอีกต่อไป เพราะคนที่จ่ายเงินค่าเนื้อให้ฉันมาอย่างยาวนานได้เสียชีวิตไปแล้ว”
ดังนั้น อย่าตัดสินใครที่เปลือกตาเพราะผู้ศรัทธาย่อมทำการค้ากับพระองค์
Cr.ซัยยิดมุบาร๊อค ฮูซัยนีย์
Islamic Society Online
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น