อิสลามผู้พิชิต : อรัมภบทของผู้แต่ง
(อาลี เสือสมิง)
บิสมิลลาฮิรเราะฮฺมานิรร่อฮีม วัซซ่อลาตุ้วัสซ่าลามุ่อะลานะบียี่ฮี ว่า ซ่อฟิยี่ฮี
คอต่ามิลมุรซาลีน วะบะอฺดุ :-
ข้าพเจ้าเคยพิจารณาแผนที่โลก อันเป็นแผ่นภาพที่แสดงถึงสัดส่วนของดินแดนและอาณาบริเวณที่พลเมืองในดินแดนนั้นยอมรับศาสนาอิสลามโดยศิโรราบในแถบต่าง ๆ ของโลกใบนี้ แรกเริ่มทีเดียว ข้าพเจ้ามีความรู้สึกพึงพอใจและไม่คิดมาก ทั้งนี้เพราะสาส์นแห่งอิสลามได้ไปถึงส่วนต่าง ๆ ของโลกใบนี้อย่างเป็นที่น่าพอใจ แต่แล้วก็คิดขึ้นได้ในห้วงคะนึงสุดท้าย ถึงกรณีที่อิสลามมีทั้งได้และเสีย ทั้งในส่วนของอาณาเขตและในส่วนของผู้คน ตลอดช่วงเวลาแห่งการขับเคี่ยวอันยาวนาน จวบจนทุกวันนี้
ข้าพเจ้าพบว่า ผลลัพธ์ของการคิดคำนวณที่ได้ก็เป็นที่น่ายินดีในระดับหนึ่ง เพราะตลอดช่วงเวลาแห่งการขับเคี่ยวอันยาวนาน เรามิได้สูญเสียสิ่งที่เราเคยมีมากมายนัก เช่น เราสูญเสียเอ็นดาลูเซีย (ในสเปน) ซิซิเลีย (ในอิตาลี) และหมู่เกาะส่วนใหญ่ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ถึงกระนั้นเราก็แสวงหาส่วนอื่นมาชดเชยความสูญเสียเช่นนี้ได้ นั่นคือ เราสามารถนำเอาอาณาจักรโรมันตลอดจนเมืองประเทศราชที่ขึ้นกับอาณาจักรแห่งนี้ให้เข้าสู่ร่มชายคาแห่งศาสนาอิสลาม หลังจากต้องใช้ความอดทนและความเหนื่อยยากที่กินเวลานานทีเดียว
นอกจากนี้ศาสนาอิสลามยังแผ่ยื่นไปด้วยพลังแฝงเฉพาะตนและพิชิตดินแดนแอฟริกาในเขตเส้นทรอปิค และบางส่วนของแอฟริกาในเส้นศูนย์สูตร และยังได้แผ่ขยายจนครอบคลุมอาณาบริเวณต่าง ๆ จรดมหาสมุทรแปซิฟิกโดยผนวกรวมเอาอินโดนีเซีย มาเลเซีย และบางส่วนของหมู่เกาะฟิลิปปินส์เข้าเป็นสมาชิกหนึ่งแห่งครอบครัวอิสลาม แต่หลังจากนั้นข้าพเจ้าก็ต้องหวนมาพิจารณาอีกหลายครั้งหลายคราด้วยกัน และก็ต้องมีความรู้สึกเสียดายตลอดจนไม่ค่อยสบายใจอยู่ในที ทั้งนี้ก็เป็นเพราะว่าพระผู้เป็นเจ้า (ซ.บ.) ได้ทรงส่งศาสนทูตของพระองค์มาพร้อมด้วยทางนำและศาสนาแห่งสัจธรรมเพื่อน้อมนำมนุษยชาติ ผู้เป็นเผ่าพันธุ์ของอาดำทั้งมวลให้เข้ารับนับถือศาสนานั้นเป็นสรณะ
ในส่วนของท่านศาสนทูต (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) เองนั้นเมื่อครั้งแรกเริ่มแห่งการสถาปนาประชาชาติอิสลามในมหานครม่าดีนะห์ ทุกชีวิตที่เต็มไปด้วยความศรัทธา แต่แล้วพวกเราก็เฉื่อยชาและบกพร่องกันเอง พวกเรากลับละเลิกและหยุดการรณรงค์ไปเสียเฉย ๆ ทั้ง ๆ ที่ได้ฝ่าฟันมาในเส้นทางอันยาวไกล ความหมกมุ่นในประดาปัญหาอันสารพันทางโลกได้ทำให้พวกเราต้องผินออกจากเป้าหมายอันสูงส่ง ทั้ง ๆ ที่พวกเราก็หาใช่เป็นมนุษย์ในยุคสุดท้ายที่วันสิ้นโลกจะเกิดในวันพรุ่งก็หาไม่ ประชาชาติอิสลามก็ยังคงเป็นไปด้วยดี
พระผู้เป็นเจ้า (ซ.บ.) ได้ทรงปลุกความรักและหวงแหนที่มีต่ออิสลามให้คุกรุ่นอยู่ตลอดเวลาในหัวใจของอิสลามิกชนและเหล่าบุรุษแห่งบรรพชนรุ่นแรก ๆ โดยสืบสานการเรียกร้องซึ่งก็ได้ตามที่ปรารถนาเอาไว้อย่างไม่หยุดยั้ง
และเราก็จะได้พบกับพระผู้อภิบาลของพวกเราในวันปรโลก ในสภาพที่พวกเรานั้นได้ปฏิบัติภารกิจที่ต้องมีต่อพระองค์อย่างสมบูรณ์ ที่ต้องทำเช่นนี้ก็เพื่อที่ว่าเราทั้งหลายจักได้ไม่หยุดยืนนิ่งอมพะงันเพราะถูกครอบงำด้วยความอัปยศอดสู เมื่อเราต่างก็นึกถึงพระดำรัสของพระองค์ที่ว่า “หรือพวกเจ้าคิดว่าพวกเจ้าจะถูกปล่อยไว้ โดยที่บ่าวของอัลลอฮฺยังมิได้รู้ถึงบรรดาผู้ที่ต่อสู้ในหมู่พวกเจ้าและมิได้ยึดถือมิตรอื่นจากอัลลอฮฺและศาสนทูตของพระองค์ตลอดจนเหล่าผู้ศรัทธาทั้งหลาย และอัลลอฮฺนั้นทรงรอบรู้อย่างละเอียดยิ่งในสิ่งที่พวกเจ้าได้ประพฤติ” (อัตเตาบะห์ โองการที่ 16)
เมื่อข้าพเจ้าได้ย้อนกลับมามองดูแผนที่โลกอีกครั้ง เพื่อจะได้ประจักษ์ถึงอาณาบริเวณที่พวกเราใช้ความพยายามทุ่มเทลงไปในการพิชิตเทียบกับอาณาบริเวณที่อิสลามได้พิชิตด้วยตนเองโดยอาศัยวิทยปัญญา ความลึกซึ้ง และการตักเตือนให้ฉุกคิดอย่างดีงาม จิตใจของข้าพเจ้าก็เกิดความสงบในทันที เพราะข้าพเจ้าได้พบว่าศาสนาอิสลามเองนั้นได้พิชิตดินแดนต่าง ๆ มากกว่าที่พวกเราทุ่มเทไปในการพิชิตหลายเท่าตัวทีเดียว
และยังพบอีกว่า การเรียกร้องสู่สัจธรรมในประวัติศาสตร์ของเรานั้นได้ผลเกินคาดมากกว่าอาวุธทุกชนิด แม้กระทั่งดินแดนต่าง ๆ ซึ่งพวกเราเคยเข้าร่วมรบพันตูเพื่อแผ่อิทธิพลสู่ที่นั่น ก็ปรากฏว่า อิสลามต่างหากคือสิ่งซึ่งที่ได้พิชิตและเปิดหัวใจของพลเมืองเหล่านั้น และสถิตมั่นอยู่ในนั้น และยังได้ทำให้ดินแดนเหล่านั้นอยู่ในขอบขัณฑสีมาแห่งอิสลาม
และข้าพเจ้าก็ได้ประจักษ์แล้วถึงอัลอิสลาม นับตั้งแต่ที่พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงยกสถานภาพของโลกใบนี้ให้สูงส่งด้วยอิสลามว่าอิสลามนั้นคือผู้พิชิต ผู้ชนะสิบทิศที่ไม่เคยปราชัย อิสลามจะพบวิถีทางของตนเสมอต่อการรุกล้ำเข้าสู่หัวใจประหนึ่งน้ำที่ใสสะอาดที่ซึมหายไปในผืนดิน
ในที่สุด น้ำนั้นก็ได้ทำให้ผืนดินนั้นมีชีวิตชีวา เกิดความเขียวชอุ่มและออกดอกออกผลอันบริสุทธิ์ในเวลาต่อมา ข้าพเจ้าจึงขีดเขียนหน้ากระดาษเหล่านี้ถึงอิสลามผู้พิชิตและขออุทิศให้กับการเรียกร้องแห่งสัจธรรม ทั้งนี้เพราะการเรียกร้องแห่งสัจธรรมคือ จุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด คือรัศมีและทางนำคือความโปรดปรานอันยิ่งใหญ่ของพระผู้เป็นเจ้าที่มีต่อมวลบ่าวของพระองค์ เฉพาะพระองค์คือการสรรเสริญและแส้ซร้อง และพระองค์ทรงเป็นผู้อนุเคราะห์ต่อความดีงามทั้งมวล
คอต่ามิลมุรซาลีน วะบะอฺดุ :-
ข้าพเจ้าเคยพิจารณาแผนที่โลก อันเป็นแผ่นภาพที่แสดงถึงสัดส่วนของดินแดนและอาณาบริเวณที่พลเมืองในดินแดนนั้นยอมรับศาสนาอิสลามโดยศิโรราบในแถบต่าง ๆ ของโลกใบนี้ แรกเริ่มทีเดียว ข้าพเจ้ามีความรู้สึกพึงพอใจและไม่คิดมาก ทั้งนี้เพราะสาส์นแห่งอิสลามได้ไปถึงส่วนต่าง ๆ ของโลกใบนี้อย่างเป็นที่น่าพอใจ แต่แล้วก็คิดขึ้นได้ในห้วงคะนึงสุดท้าย ถึงกรณีที่อิสลามมีทั้งได้และเสีย ทั้งในส่วนของอาณาเขตและในส่วนของผู้คน ตลอดช่วงเวลาแห่งการขับเคี่ยวอันยาวนาน จวบจนทุกวันนี้
ข้าพเจ้าพบว่า ผลลัพธ์ของการคิดคำนวณที่ได้ก็เป็นที่น่ายินดีในระดับหนึ่ง เพราะตลอดช่วงเวลาแห่งการขับเคี่ยวอันยาวนาน เรามิได้สูญเสียสิ่งที่เราเคยมีมากมายนัก เช่น เราสูญเสียเอ็นดาลูเซีย (ในสเปน) ซิซิเลีย (ในอิตาลี) และหมู่เกาะส่วนใหญ่ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน ถึงกระนั้นเราก็แสวงหาส่วนอื่นมาชดเชยความสูญเสียเช่นนี้ได้ นั่นคือ เราสามารถนำเอาอาณาจักรโรมันตลอดจนเมืองประเทศราชที่ขึ้นกับอาณาจักรแห่งนี้ให้เข้าสู่ร่มชายคาแห่งศาสนาอิสลาม หลังจากต้องใช้ความอดทนและความเหนื่อยยากที่กินเวลานานทีเดียว
นอกจากนี้ศาสนาอิสลามยังแผ่ยื่นไปด้วยพลังแฝงเฉพาะตนและพิชิตดินแดนแอฟริกาในเขตเส้นทรอปิค และบางส่วนของแอฟริกาในเส้นศูนย์สูตร และยังได้แผ่ขยายจนครอบคลุมอาณาบริเวณต่าง ๆ จรดมหาสมุทรแปซิฟิกโดยผนวกรวมเอาอินโดนีเซีย มาเลเซีย และบางส่วนของหมู่เกาะฟิลิปปินส์เข้าเป็นสมาชิกหนึ่งแห่งครอบครัวอิสลาม แต่หลังจากนั้นข้าพเจ้าก็ต้องหวนมาพิจารณาอีกหลายครั้งหลายคราด้วยกัน และก็ต้องมีความรู้สึกเสียดายตลอดจนไม่ค่อยสบายใจอยู่ในที ทั้งนี้ก็เป็นเพราะว่าพระผู้เป็นเจ้า (ซ.บ.) ได้ทรงส่งศาสนทูตของพระองค์มาพร้อมด้วยทางนำและศาสนาแห่งสัจธรรมเพื่อน้อมนำมนุษยชาติ ผู้เป็นเผ่าพันธุ์ของอาดำทั้งมวลให้เข้ารับนับถือศาสนานั้นเป็นสรณะ
ในส่วนของท่านศาสนทูต (ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม) เองนั้นเมื่อครั้งแรกเริ่มแห่งการสถาปนาประชาชาติอิสลามในมหานครม่าดีนะห์ ทุกชีวิตที่เต็มไปด้วยความศรัทธา แต่แล้วพวกเราก็เฉื่อยชาและบกพร่องกันเอง พวกเรากลับละเลิกและหยุดการรณรงค์ไปเสียเฉย ๆ ทั้ง ๆ ที่ได้ฝ่าฟันมาในเส้นทางอันยาวไกล ความหมกมุ่นในประดาปัญหาอันสารพันทางโลกได้ทำให้พวกเราต้องผินออกจากเป้าหมายอันสูงส่ง ทั้ง ๆ ที่พวกเราก็หาใช่เป็นมนุษย์ในยุคสุดท้ายที่วันสิ้นโลกจะเกิดในวันพรุ่งก็หาไม่ ประชาชาติอิสลามก็ยังคงเป็นไปด้วยดี
พระผู้เป็นเจ้า (ซ.บ.) ได้ทรงปลุกความรักและหวงแหนที่มีต่ออิสลามให้คุกรุ่นอยู่ตลอดเวลาในหัวใจของอิสลามิกชนและเหล่าบุรุษแห่งบรรพชนรุ่นแรก ๆ โดยสืบสานการเรียกร้องซึ่งก็ได้ตามที่ปรารถนาเอาไว้อย่างไม่หยุดยั้ง
และเราก็จะได้พบกับพระผู้อภิบาลของพวกเราในวันปรโลก ในสภาพที่พวกเรานั้นได้ปฏิบัติภารกิจที่ต้องมีต่อพระองค์อย่างสมบูรณ์ ที่ต้องทำเช่นนี้ก็เพื่อที่ว่าเราทั้งหลายจักได้ไม่หยุดยืนนิ่งอมพะงันเพราะถูกครอบงำด้วยความอัปยศอดสู เมื่อเราต่างก็นึกถึงพระดำรัสของพระองค์ที่ว่า “หรือพวกเจ้าคิดว่าพวกเจ้าจะถูกปล่อยไว้ โดยที่บ่าวของอัลลอฮฺยังมิได้รู้ถึงบรรดาผู้ที่ต่อสู้ในหมู่พวกเจ้าและมิได้ยึดถือมิตรอื่นจากอัลลอฮฺและศาสนทูตของพระองค์ตลอดจนเหล่าผู้ศรัทธาทั้งหลาย และอัลลอฮฺนั้นทรงรอบรู้อย่างละเอียดยิ่งในสิ่งที่พวกเจ้าได้ประพฤติ” (อัตเตาบะห์ โองการที่ 16)
เมื่อข้าพเจ้าได้ย้อนกลับมามองดูแผนที่โลกอีกครั้ง เพื่อจะได้ประจักษ์ถึงอาณาบริเวณที่พวกเราใช้ความพยายามทุ่มเทลงไปในการพิชิตเทียบกับอาณาบริเวณที่อิสลามได้พิชิตด้วยตนเองโดยอาศัยวิทยปัญญา ความลึกซึ้ง และการตักเตือนให้ฉุกคิดอย่างดีงาม จิตใจของข้าพเจ้าก็เกิดความสงบในทันที เพราะข้าพเจ้าได้พบว่าศาสนาอิสลามเองนั้นได้พิชิตดินแดนต่าง ๆ มากกว่าที่พวกเราทุ่มเทไปในการพิชิตหลายเท่าตัวทีเดียว
และยังพบอีกว่า การเรียกร้องสู่สัจธรรมในประวัติศาสตร์ของเรานั้นได้ผลเกินคาดมากกว่าอาวุธทุกชนิด แม้กระทั่งดินแดนต่าง ๆ ซึ่งพวกเราเคยเข้าร่วมรบพันตูเพื่อแผ่อิทธิพลสู่ที่นั่น ก็ปรากฏว่า อิสลามต่างหากคือสิ่งซึ่งที่ได้พิชิตและเปิดหัวใจของพลเมืองเหล่านั้น และสถิตมั่นอยู่ในนั้น และยังได้ทำให้ดินแดนเหล่านั้นอยู่ในขอบขัณฑสีมาแห่งอิสลาม
และข้าพเจ้าก็ได้ประจักษ์แล้วถึงอัลอิสลาม นับตั้งแต่ที่พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงยกสถานภาพของโลกใบนี้ให้สูงส่งด้วยอิสลามว่าอิสลามนั้นคือผู้พิชิต ผู้ชนะสิบทิศที่ไม่เคยปราชัย อิสลามจะพบวิถีทางของตนเสมอต่อการรุกล้ำเข้าสู่หัวใจประหนึ่งน้ำที่ใสสะอาดที่ซึมหายไปในผืนดิน
ในที่สุด น้ำนั้นก็ได้ทำให้ผืนดินนั้นมีชีวิตชีวา เกิดความเขียวชอุ่มและออกดอกออกผลอันบริสุทธิ์ในเวลาต่อมา ข้าพเจ้าจึงขีดเขียนหน้ากระดาษเหล่านี้ถึงอิสลามผู้พิชิตและขออุทิศให้กับการเรียกร้องแห่งสัจธรรม ทั้งนี้เพราะการเรียกร้องแห่งสัจธรรมคือ จุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด คือรัศมีและทางนำคือความโปรดปรานอันยิ่งใหญ่ของพระผู้เป็นเจ้าที่มีต่อมวลบ่าวของพระองค์ เฉพาะพระองค์คือการสรรเสริญและแส้ซร้อง และพระองค์ทรงเป็นผู้อนุเคราะห์ต่อความดีงามทั้งมวล
กรุงไคโร ญุมาดิ้ลอูลา ฮ.ศ.1400
มีนาคม ค.ศ.1980
ดร.ฮุซัยนฺ มุอันนิส
แหล่งที่มา : http://alisuasaming.org/
#ประวัติศาสตร์อิสลาม_Islamic_Society_Online
Islamic Society Online
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น